Drugi tom cyklu „Opowieści starych drzew”. Rebelia w Sahinrze trwa, walki stają się coraz bardziej krwawe i coraz bardziej bezwzględne. Rodzi się pytanie – dokąd to wszystko zmierza, kiedy coraz trudniej oddzielić dobro od zła, a okrucieństwo staje się orężem obu stron. Trzecia kompania pod dowództwem Asgera Sidorta otrzymuje zadanie pozyskania w obozie jenieckim i wśród dezerterów nowych ochotników, którzy przyłączą się do powstania. Podczas realizowania tej z pozoru łatwej misji kapitanowi i jego towarzyszom przyjdzie mierzyć się nie tylko ze skorumpowanymi urzędnikami, zdeprawowanymi członkami armii i religijnymi fanatykami, ale także z magią, która wnika do serc i wydobywa instynkty ukryte w głębi jaźni.

Książka roku 2021 w plebiscycie Granice.pl

Reporterska relacja z najsłynniejszego ultramaratonu na świecie - Marathon des sable. Miejsce - Sahara, średnie temperatury – od 8 do 40 stopni w ciągu doby, teren – piach, kamienie, skały, wyschnięte rzeki i jeziora, 6 etapów, dystans do pokonania łącznie – 250 km, plus na zakończenie 7-kilometrowy bieg charytatywny dla UNICEF. Sześć dni ciężkich zmagań z naturą, a przede wszystkim z własnym ciałem i duchem. Potworny ból wszystkich mięśni, rany na nogach, powalające zmęczenie, a do tego chwile zwątpienia, czasem dodatkowe przeciwności, jak np. rozlatujące się buty. A nowych na zmianę nie ma, bo maraton opiera się na zasadzie samowystarczalności. Organizatorzy zapewniają jedynie namioty do spania, obsługę medyczną i wodę. Resztę – sprzęt, jedzenie, ubrania, śpiwór – zawodnicy niosą na własnych grzbietach. Nietrudno zrozumieć, że takie dodatkowe obciążenie wzmaga trudy wyścigu i że każdy stara się ograniczyć swoje wyposażenie do absolutnego minimum.

Andrzej Gondek brał udział w wielu maratonach w Polsce, a kiedy zdobył ich "koronę" postanowił poszukać nowego wyzwania. W ten sposób znalazł się w Maroko jako jeden z wielu uczestników biegu i jeden z dwu Polaków. Opisuje rzetelnie cały wyścig – a czyni to z taką werwą, że czytelnik na zmianę wraz z nim podrywa się do biegu lub pada ze zmęczenia – przeplatając relację smakowitymi anegdotami maratońskimi.

Książka ma też drugą warstwę. Autor opowiadając o sobie, swoim życiu i rodzinie, daje czytelnikowi niezwykle cenny przekaz – jak ważna w życiu jest determinacja, konsekwencja, wiara we własne siły. Udowadnia, że ciężką i wytrwałą pracą można pokonać wszelkie ograniczenia i przeciwności. Pokazuje, w jaki sposób działać i dążyć do celu nie tylko w sporcie, ale w każdej dziedzinie życia. Uczy nastawienia na sukces i wykorzystywania porażek jako cennych lekcji, motywujących do jeszcze efektywniejszej pracy. Książka nie będąc poradnikiem, może być drogowskazem dla wszystkich, którzy chcą, aby ich życie było jak najlepsze, jak najpełniejsze. A tego przecież chce każdy.

Myślisz, że niesiesz światło, ale masz w sobie mrok Nawii. Rozalia-Rosława ma moc. Narodziła się dzięki łasce Marzanny, Pani Życia i Śmierci. Jej powołaniem jest służenie ludziom jako matucha (wiedźma, widząca), ale także pilnowanie bram między światami: Prawią - królestwem bogów, Jawią – królestwem ludzi oraz Nawią – królestwem zmarłych. Bo czasem bramy te otwierają się niepotrzebnie, a istoty przynależne do Nawii usiłują zagnieździć się wśród żyjących. Kobieta wie, jak z nimi postępować, jak odsyłać je na właściwe miejsce. Wie i widzi. O wiele więcej, niż powinien widzieć zwykły śmiertelnik. Ona jednak nie jest zwykłą śmiertelniczką. Dlatego też pewnego dnia odkrywa, kim w rzeczywistości był jej ojciec, a wtedy zaczyna rozumieć, jakie niebezpieczeństwo jej grozi. Poza tym, które grozi wszystkim wyznawcom Marzanny, Welesa oraz innych prastarych bogów. Na ich ziemie wkracza chrześcijaństwo, a konflikt za sprawą butnego i bezwzględnego mnicha zdaje się być nieunikniony.

Mieszkający gdzieś na dalekiej wyspie Sedif pracuje u bardzo niesympatycznego kupca, którego z całej siły nienawidzi, ale boi się poszukać sobie innego zajęcia. Chciałby żeglować, poznawać świat, jest jednak przekonany, że nie ma na to sposobu, bo musi opiekować się matką, bo jak mu się nie powiedzie, to wylądują na bruku, bo to i tamto… Jego ulubionym zajęciem było kiedyś czytanie książek, dzięki którym przeżywał w wyobraźni różne przygody, spotykał wielu ludzi, lecz teraz nawet na to brakuje mu sił i czasu. Pewnego dnia przyjaciel zabiera go na spotkanie z Czarodajem, magiem sprzedającym ziarenka Czarosnu. Po ich zażyciu Sedif trafia do Pałacu Śnienia. Inna rzeczywistość oferuje chłopakowi wszystko, czego brakuje mu w prawdziwym życiu, łącznie z cudowną dziewczyną. Jest wspaniale, lecz…

Poznajcie chłopaka, który dzięki Czarośnieniu ucieka od szarej rzeczywistości do świata marzeń. Czy w porę zorientuje się, że nie jest to najlepsze rozwiązanie jego problemów? Powieść Błażeja Kusza to historia, która w otoczce baśni porusza bardzo istotny problem. Jaki? O tym przekonajcie się sami, sięgając po tę fantastyczną historię. Polecam! Anna Dzięgielewska (OliWolumin.pl)

Błażej Kusz - miłośnik fantastyki, kinematografii, gier komputerowych i podróżowania. Od zawsze pasjonował się pisarstwem, aż wreszcie się przełamał i postanowił podzielić jednym ze swoich literackich pomysłów. W wolnych chwilach komponuje muzykę i gra w tenisa. Z zawodu lekarz.

Zabić potwora czy ogolić brodę lub ostrzyc? Dla niego nie ma żadnej różnicy. Jest robota, trzeba ją wykonać.

Golibroda, wojak, płatny morderca, cwany lis - jednym słowem Brzytew. Pamiętacie go? Kto sięgnął po pierwszą część przygód Golimistrza, ten pamięta na pewno, bo trudno zapomnieć tak nietuzinkowego bohatera. Jeśli natomiast ktoś go do tej pory nie zna, to po pierwsze – teraz ma znakomitą okazję, by ten brak nadrobić, po drugie – wcale nie musi szukać początku tej opowieści. Brzytew wkracza w nowy rozdział życia, a przeszłość, cóż, pojawia się czasem w krótkich wspomnieniach, nie ma już jednak znaczenia.

Mimo nowych okoliczności (przyrody i nie tylko), mimo zmian, jakie zachodzą w charakterze Golimistrza (szlachetnieje! No, dobra, odrobinę), w dalszym ciągu pozostaje on spryciarzem, mistrzem we władaniu bronią różną oraz pogromcą potworów wszelakiej maści, które staną mu na drodze.
W historii tej roi się od przygód (i humoru), szczęk szabel ogłusza, pod nogami chlupocze krew i… woda, która odegra tu ważką rolę. Może nie tyle sama woda, co pewne wodne stworzenie. Jakie i jaką rolę? Przeczytajcie, to się dowiecie.

Brama naprawdę działa. Byłem tam. Na Tirdze. To znaczy, w obcym świecie. (…) Jeżeli chodzi o obcych (…) jest kilka ras, żadna nie jest rodzima dla tej planety. Marunderów, tych niskich, niezbyt zaawansowanych technologicznie humanoidów, Trebuń wykorzystuje do prac w tymczasowej bazie. Łenandi żyją w dżungli. Niewiele o nich wiadomo poza tym, że od czasu do czasu doznają czegoś w rodzaju zbiorowego szaleństwa i wtedy podobno są bardzo niebezpieczni. Są jeszcze podokrechtowie (…) i wermizowie - ci faktycznie są dziwni, mają jakiś porąbany cykl rozwojowy, którego nie rozumiem, oraz kilka form. Najlepiej współpracuje się nam z jułenami, może dlatego, że z wyglądu są niemal identyczni jak my. (…) Mam wrażenie, że niektórym szkodzi pobyt na Tirdze, przesiąkają przesądami tubylców i zaczynają bredzić o jakimś śpiącym bożku, który ponoć gdzieś tutaj jest… (fragmenty z prywatnej korespondencji).

Wszystko idzie dobrze, a nawet wspaniale, opanowujemy inną planetę, poznajemy nowe cywilizacje. Wszystko za sprawą genialnego polskiego naukowca. A przynajmniej tak się wydaje. Lecz pewnego dnia Brama do innego świata się zamyka, zatrzymując w nim setki ludzi, którzy zamierzali go kolonizować. Kto za to odpowiada i czy na pewno przejście na tamtą stronę umożliwił wynalazek profesora Krzywki?

Klasyczne filary science fiction, niebanalne pomysły, wiarygodni bohaterowie, udane słowotwórstwo i klarowny, precyzyjny język. Polecam. Magdalena Świerczek-Gryboś (pisarka SF)

Nie zawsze łatwo przykuć uwagę czytelnika. Radomir Darmiła, dzięki niesamowicie ciekawym pomysłom i precyzyjnemu wykonaniu, zdołał spełnić wszelkie wymogi tekstu wartego poznania. Odkrywanie z Autorem zupełnie obcego świata i rządzących nim praw to przygoda, o której trudno będzie zapomnieć. Łukasz Rzadkowski (pisarz, bloger, recenzent, muzyk)

Moi Drodzy, w pełni świadom własnych słów (a na fantastyce się wychowałem) mówię Wam - ta książka jest świetna. Mocne obyczajowo-socjologiczne tło, niesamowite bogactwo różnorodnych bohaterów, klimat starej, dobrej fantastyki, która nie idzie na łatwiznę, a do tego akcja, do tego podstępy, do tego zakulisowe, polityczne rozgrywki i absolutna rozmaitość środowisk i ras. Polecam! Paweł „Uncelek” Stryjecki (bloger)

Baraghod, Miasto-Ohyda. Niegdyś klejnot pustynnej krainy Isztaret, dziś jest ledwie cieniem swej dawnej potęgi. Gdy w mieście dochodzi do tajemniczego Incydentu – potężnej magicznej emanacji – dręczone plagą szczurów, otoczone pajęczyną spisków, zdrad oraz tysiącletnich kłamstw, Baraghod staje się areną krwawej, politycznej rozgrywki. Razaguel, ostatni potomek zdetronizowanej dynastii, musi wkroczyć w najgłębsze czeluści upadłego miasta, aby odkryć tajemnice przeszłości i pomścić śmierć swoich braci. Na jego drodze stają jednak nie tylko ludzie, ale też sami bogowie. I są bardzo głodni.

P.T. Dudek i S. Korta napisali powieść dojrzałą, przemyślaną i pełną rozmachu. Jako referencje do ich tekstu można by wymienić światy i bohaterów z książek Abercrombiego czy Sandersona - tak, zdaję sobie sprawę, jak to brzmi przy debiutantach - ale lepiej powiedzieć, że autorski duet poszedł swoją drogą, a zrobił to konsekwentnie i z wielką brawurą. Złodzieje i inkwizytorzy, szczurołapy i wiedźmy, pustynne imperia, magiczne katastrofy, starzy i nowi bogowie, rywalizujący ze sobą o wpływy… Epickie fantasy pełną gębą i początek cyklu, który ma szansę przyciągać do siebie czytelników przez lata. Michał Cetnarowski, pisarz, redaktor "Nowej Fantastyki"

Oto człowiek współczesny. Damian Kot. Rozdarty, zagubiony, niespełniony. Nie ma czasu na nic, choć chciałby mieć czas na wszystko. Wiecznie biegnie, choć nie wie dokąd. W sylwestrową noc wypadek samochodowy zmienia życie Kota, naprowadzając go na trop rodzinnej tajemnicy. Z pozoru wszystko jest jak dawniej: Damian wciąż ma narzeczoną, pracę, pasję. Odkrycie, którego dokonuje, wydaje się cudownym sposobem na spełnienie marzeń – od tej pory będzie mógł chodzić wszystkimi ścieżkami, których zawsze pragnął. Jaka jednak jest cena za spełnianie marzeń? Wyjątkowy dar Kota może się jednak okazać przekleństwem, a z obranej drogi trudno będzie zawrócić.

„Coś zarówno dla czytelników ambitnej fantastyki, jak i dla zwolenników literatury niepoddającej się klasyfikacjom. Dzieje Damiana Kota to trzymająca w napięciu powieść, podszyta pytaniami o tożsamość i naturę jednostki. Znakomity i oryginalny debiut autora, którego nazwisko warto zapamiętać”. Aleksandra Klęczar - pisarka, tłumaczka, wykładowczyni Uniwersytetu Jagiellońskiego

„Pytanie o to, czy twoje życie – każde życie – mogło się potoczyć inaczej, wydaje się oczywiste z perspektywy lat. Matkowski idzie jednak o krok dalej. Nie chodzi o to, czy mogłeś dokonać innych wyborów. Ale – czy mogłeś być w ogóle innym człowiekiem: z nieco innymi pragnieniami, ambicjami, emocjami? Niepokojąca młoda proza, która próbuje mierzyć się z tym, co najważniejsze”. Michał Cetnarowski – pisarz, redaktor działu polskiej prozy w „Nowej Fantastyce”

13 opowiadań, z których każde zabiera czytelnika w inny świat, odmienne klimaty, różne emocje. Nie zabraknie więc strachu (oj, nie!), wzruszenia, ale też całkiem sporej dawki śmiechu (no bo jak się nie śmiać z pluszowego misia, który został… wampirem?). Są demony z kosmosu, jest Ziemia dalekiej przyszłości, postapokaliptyczna wizja, magia, bajka na opak… Wystarczy? No pewnie! Ale jest jeszcze więcej. Gwarantujemy więc, że ani przez chwilę nie będzie nudno.

Co się wydarzy, kiedy o piękną kobietę rywalizować będą boscy antagoniści: bóg dobra i jego brat bliźniak – bóg zła? Zostanie zaburzony porządek świata, a wtedy zatriumfuje zło i czarna magia, demony obejmą rządy nad światem. Opłakane skutki braterskiej wojny odczuje najbardziej potomkini przedmiotu pożądania. No właśnie – w tej powieści pożądanie jest najważniejszym elementem. Przy czym nie tylko o cielesnym pożądaniu mowa. Także zabójczej rządzy władzy, siły, nieśmiertelności. Aby je zdobyć, bohaterowie nie cofną się absolutnie przed niczym. Okrucieństwo bez granic i miłość, która nie niesie ukojenia…

Czy w dobie komputerów i telefonów komórkowych, lotów na Księżyc i na Marsa można jeszcze uwierzyć, że oprócz naszego realnego świata istnieje także ten należący do umarłych? Że te światy mogą się przenikać, dawno pogrzebani wcale nie zapomnieli, co ich łączy z żywymi, a ich uczucia i emocje są równie intensywne jak kiedyś?

Dziewiętnastoletnia Iga, kończąc swoją wakacyjną wędrówkę, trafia przypadkowo do niewielkiej miejscowości Budy Leśne. Nie wie, że wymuszony okolicznościami nocleg w dzwonnicy stanie się początkiem dramatycznych wydarzeń, których stawką będzie nie tylko jej życie, ale także życie młodszej siostry.

Iga i jej przyjaciele muszą rozwikłać zagadkę, która swój tragiczny początek miała ponad półtora wieku temu, a bohaterami dramatu byli członkowie rodziny dziewczyny, o których istnieniu nie miała nawet pojęcia.

Co jest największym skarbem na Ziemi? Woda. Wieki temu Bóg Deszczu zawarł z ludźmi układ – co kilkaset lat kolejne cztery Nosicielki czterech magicznych kamieni - Łez Boga – muszą udać się na długą wyprawę, dotrzeć do tajemnej groty i odprawić magiczny rytuał, dzięki któremu ludziom nigdy nie zabraknie wody.

Bora, po śmierci rodziców wychowywana przez rodzinę wuja, tuż przed swoimi 18 urodzinami musi uciekać z bezpiecznego domu – jeśli tego nie uczyni, czeka ją życie w hańbie. Przebrana za chłopca zatrudnia się jako stajenny w oddziale królewskiej armii, który wyrusza z misją daleko poza granice ich kraju. Tak zaczyna się podróż Bory, ale jej dalszy ciąg będzie zupełnie inny, niż dziewczyna sądziła. Czeka ją obowiązek zrealizowania misji Nosicielki, a o swoim pochodzeniu z rodu jednej z nich nie miała dotąd pojęcia. Wiąże się to z wieloma niebezpieczeństwami, ale będzie też okazją do zawarcia wielu przyjaźni i spotkania prawdziwej miłości.

Zastanawiacie się czasem, ile będziecie w stanie znieść ciosów od losu, zanim stracicie przytomność?

Matylda nie przypuszczała, że padnie już po jednym, za to konkretnym, zadanym przez najbliższą jej osobę, z którą dzieliła życie przez dwadzieścia długich lat. Ale, jak to najczęściej z kobietami bywa, Matylda przytomność szybko odzyskała, poprawiła włosy i postanowiła wziąć się z życiem za bary i ruszyć do przodu już w samodzielnie obranym kierunku, na własnym zasadach. A że od czegoś należy zacząć, wyjeżdża, by odpocząć pośród mazurskiej przyrody. W odpoczynku tym wprowadza jednak zamęt znaleziony w jeziorze trup, a przy okazji poturbowany nieco przez przerażoną bohaterkę pewien przystojny mężczyzna o imieniu Jan…

Po raz kolejny (trzeci) Barbara Mikulska zabiera nas w urocze warmińsko-mazurskie ostępy, gdzie oprócz nowych bohaterów, spotkamy dobrze nam znanych z poprzednich części serii właścicieli ośrodka agroturystycznego „U Wiktora” i ich przyjaciół. No i oczywiście pewną szanowną, choć przekupną, wiedźmę. Rollercoaster emocjonalny od pierwszej do ostatniej strony. Gorąco polecam! Izabela Grabda (pisarka).

Cudowna historia, w którą wsiąkłam od pierwszych stron, a skończyłam pochłaniać – jak wszystkie książki Basi Mikulskiej – na ostatniej. Niby motyw stary jak świat: ona, on i ta trzecia, ale ta historia dopiero tu się zaczyna, a dalej nic już nie jest oczywiste. Gorąco polecam! Magda Rysa (pisarka)

W gospodarstwie agroturystycznym w Gołębiewie dużo się dzieje. Wiktor, Konstancja i babcia Mania rozwijają działalność, a po drodze przygarniają życiowych rozbitków. Najpierw do ich grona dołącza Zosia, potem jeszcze inni. Młoda kobieta nie ma za sobą dobrej i jasnej przeszłości, a teraźniejszość wciąż rzuca jej kłody pod nogi. Na szczęście ma też o kogo się troszczyć. Kiedy zaś pojawią się ludzie z pomocną dłonią, wszystkie problemy da się rozwiązać. Czy odnaleźć także miłość? Czas pokaże.

Druga część cyklu „Przekupić wiedźmę”, którego akcja rozgrywa się w urokliwej okolicy nad pięknym jeziorem. Tamtejszych mieszkańców, a w szczególności właścicieli i bywalców ośrodka „U Wiktora” wspiera i otacza opieką tajemnicza wiedźma Ludomiła.

Każdego z nas może spotkać nieszczęście, huragan, który zmiecie wszystko, a powrót do normalności wyda się niemożliwy. Tak właśnie sądzi tytułowa bohaterka tej książki, ciężko doświadczona przez los. Na szczęście ma ciotkę oraz jej przyjaciółkę. Kiedy zaproponują Zuzannie pracę nad pewnym starym pamiętnikiem, życie dziewczyny znów zmieni się diametralnie. Czy na lepsze? Istnieje na to szansa, bo po raz kolejny pojawia się wiedźma Ludomiła. I tym razem dowiemy się także, jakie były jej prawdziwe losy. Ostatni tom cyklu „Przekupić wiedźmę”.

Jaką rolę w życiu bohaterki tej książki odegrają: dwie ciotki, pamiętnik sprzed lat, bezpański pies oraz weterynarz? Nie dowiecie się, dopóki nie przeczytacie. A bardzo warto, powiem więcej – trzeba koniecznie. Iza Grabda (pisarka).

Piękna i ciepła książka jak wszystkie tej autorki. Pokazuje nieprzewidywalność losu i próby radzenia sobie z traumą. Dwutorowa historia nie pozwalała odłożyć jej na ”potem”, a wiele zwrotów akcji tylko nadaje opowieści (a nawet… dwóm) dreszczyku. Polecam z czystym sumieniem! Magda Rysa (pisarka)

Autorka po raz kolejny przenosi nas w okolice gospodarstwa agroturystycznego „U Wiktora”. Tym razem jednak poznamy nie tylko losy tytułowej bohaterki, ale także miejscowej wiedźmy Ludomiły oraz jej zapomnianej wychowanki Mariki. Wspaniała historia, która z pewnością zasłuży na Wasze uznanie. Polecam. Bibliotekarka Natalka.

Nie jest łatwo, gdy ma się naście lat i trzeba zacząć wszystko od początku, w innym mieście i nowej szkole. Dla Gosi Leszczyńskiej okazuje się to jednak względnie proste, a raczej okazałoby się, gdyby nie kilka zagadek. Czym są dziwne motyle, które pojawiają się znikąd wśród mieszkańców Abramowa? Dokąd prowadzi przejście w pobliskiej opuszczonej fabryce? I co się stało z chłopakiem, który zaginął przed dwoma laty? Gdzieś między układaniem sobie życia a budowaniem nowych przyjaźni Gosia wpada na trop prowadzący do świata, przy którym najgorsze koszmary są tylko niewinną fantazją.

Jedno jest pewne: są drzwi, których lepiej nie otwierać. Kiedy zaś sprawy ostatecznie wymkną się spod kontroli i ukochana młodsza siostra Gosi znajdzie się w straszliwym niebezpieczeństwie, walcząc z najgorszym, bezwzględnym przeciwnikiem – śmiertelną chorobą - dziewczyna i jej przyjaciele będą musieli nauczyć się, że odpowiedzialność wymaga czasem odwagi do podejmowania naprawdę szalonych decyzji, chodzenia pod prąd, przekraczania barier, a przede wszystkim wiary w niemożliwe.

Magia powraca, chociaż nikt już w nią nie wierzy. Las pamięta moc, która kilka pokoleń wcześniej sprowadziła na świat zamęt i zniszczenie. Teraz postanawia przypomnieć o niej ludziom.

Krwawa wojna domowa pogrąża Sahinrę w chaosie. Ukryty w Smutnym Lesie oddział rebeliantów przemienia się w nękającą okolicę bandę krwawych rzezimieszków. Kapitan Asger Sidort i jego trzecia kompania lekkiej jazdy dostają rozkaz spacyfikowania niedawnych sprzymierzeńców. Gdy docierają na miejsce, okazuje się, że burmistrz Soli, miasteczka położonego niedaleko starej puszczy, nie żyje. Wydaje się, że został rozszarpany przez dzikie zwierzęta, lecz porucznik Kerk Tor, wojskowy lekarz, ma wątpliwości co do prawdziwej przyczyny jego śmierci. Asger pozostaje jednak głuchy na plotki o odradzającej się magii i zamieszkujących wśród drzew bestiach.

Do czasu. Demony przeszłości zostały już uwolnione.

Ci, którzy nie odnajdą się w nowej rzeczywistości, zginą. Rebelia zmierza do ostatecznego zwycięstwa. Chciałoby się powiedzieć, że nadchodzi szczęśliwe zakończenie. Nic bardziej mylnego. Zwycięzcy nie świętują. Zwycięzcom potrzebni są wrogowie. I cóż że szuka się ich we własnych szeregach? Nie szkodzi. Grunt, aby płynęła krew. Ramię w ramię z bestialskimi przywódcami powstania kroczą okrutni kapłani bogini Horeny – liczą się tylko jej, a właściwie ich, reguły i zasady. Chodzi o to, by podporządkować sobie wszystkich.

Kapitan Sidort i jego kompania otrzymują ostatnie zadanie w tej wojnie. Pozornie proste, doprowadzi nie tylko do śmierci wielu ludzi, lecz także do rozłamu w jednolitym do tej pory oddziale. Do głosu dochodzą najgorsze instynkty. A magia? Magia rozlewa się coraz szerzej, coraz śmielej. Nawet Asger nie broni się już przed swoimi umiejętnościami…